Jeden z filmów zrealizowanych zgodnie z założeniami manifestu Dogme 95. Obraz opowiada o jedenastu pasażerach autobusu zagubionych w środku afrykańskiej pustyni. Znajdują oni schronienie w ruinach opustoszałego miasteczka, ale nie mają nadziei na pomoc z zewnątrz. Żeby zabić upływający czas i choć na chwilę zapomnieć o śmierci postanawiają wystawić sztukę.

W środku afrykańskiej pustyni psuje się autobus z kilkunastoma pasażerami. Kierowca pomylił trasy, benzyna się skończyła, a do najbliższych osad ludzkich jest kilka dni drogi na piechotę. Jeden z uczestników "wycieczki" zaprawiony w wędrówkach przez pustynię postanawia wyruszyć po pomoc. Reszta zostaje w autobusie czekając na ratunek. Początkowo pasażerowie zabijają nudę alkoholem i bezsensownymi rozmowami. Po jakimś czasie dochodzą oni jednak do wniosku, że w ramach rozrywki wystawią w tych niesprzyjających "okolicznościach przyrody" "Króla Leara". Podczas pracy nad "adaptacją" ujawniają się różnice między podróżnikami.