Zachęciłeś mnie do obejrzenia. Postaram się zobaczyć go jak najszybciej.

Jasne, film polecam. Jest profesjonalny i opowiada historie z życia wzięte. Jednak tak jak mówiłem, nie spodziewaj się klimatu z 'Prawa Bronksu' czy 'This Boy's life' bo ja się przejechałem - spodziewałem się mrocznych czasów noir, ale nie aż takiego naładowania patologii i beznadziei życia.
Jak spodoba Ci się ten film to polecam:
Ładunek 200 (2007)
Ill manors (2012)

Wszystkie te trzy mają coś wspólnego - bohaterami jest społeczeństwo, ludzie żyją wśród zepsucia wartości moralnych i braku jakiegokolwiek współczucia ze strony innych. To są filmy typu 'Jezu, w życiu nie chciałbym się tam znaleźć'...

Ok, zaraz je pobiorę :D

W kategorii dramat społeczny "Ładunek 200" spokojnie o dwie klasy lepszy. Jakoś nie potrafiłem nikomu współczuć tak naprawdę film wydał mi się trochę sztuczny. Później podrzucę trochę mocnych tytułów dla zainteresowanych

to oczywiste, że lepszy! Porównanie wynika stąd, że w obydwu filmach mamy totalnie zepsute środowisko, odrażające miasta i paskudnych ludzi, ukierunkowanych na własny interes, do tego różne zboczenia. Mamy tu też przejawy humanitaryzmu, dobra i nadziei (profesor w 'Ładunku', chłopiecw 'Brooklynie')

Odpychajaco jednoznaczny i zbyt mocny, przy tym wydaje sie byc bardzo chamsko czarno-bialy. Albo temat takiej patologii mi nie lezy.

Film owszem, jest odpychajacy i wypelniony patologia, odrazajacymi postaciami, w dodatku nie tak barwny jak rownie okrutny 'Ładunek 200'. Rowniez mnie odrzucila gesta atmosfera zepsucia tutaj, jednak film jest perfekcyjnie opowiedziany, pelen smaczkow, ale mimo to, nie mam wielkiej ochoty do niego wracac.

Sprawnie nakrecony, warsztatowo solidny, swietnie zagrany, ale nie widze tych smaczkow.

Smaczkiem była na przykład miłość chłopca do prostytutki. Jeżeli dobrze pamiętam, on był gnojony, ona wiadomo - postrzegana jako szmata. Była dla niego jedyną ciepłą istotą, lepszą niż własna rodzina. Z kolei on, nie rozumiejąc, kim ona jest, czuł do niej czystą i nieskazitelną miłość, bez społecznych filtrów, jakimi kobieta jest postrzegana. Również jego rozpacz, kiedy ją zbiorowo zgwałcili, był naprawdę poruszający.
Jest to wartościowy film, jednak oglądanie go może co najwyżej wpędzić w depresję...

Wiesz co, ja tego odbieram jako malo oryginalna klisze fabularna (zreszta, on chyba wiedzial, kim jest, byl jednak zakochany, wiec to nie mialo znaczenia)... Takie lekkie zagranie na emocjach wyzszego rzedu ;-) Chyba list tego zolnierza mnie bardziej poruszyl. Wracajac ogolnie do filmu, rozumiem koncept - ma byc budno i smutno, tak tez wyszlo. Nie wyszedl jednak dobry film.